Każdy Polak co najmniej raz w życiu usłyszał wiersz Władysława Bełzy pt. „Katechizm polskiego dziecka”, znany również jako „Wyznanie wiary dziecięcia polskiego” albo „Katechizm młodego Polaka”. Chodzi o ten utwór:
Kto ty jesteś? Polak mały.
Jaki znak twój? Orzeł biały.
Gdzie ty mieszkasz? Między swemi.
W jakim kraju? W polskiej ziemi.
Czem ta ziemia? Mą Ojczyzną.
Czem zdobyta? Krwią i blizną.
Czy ją kochasz? Kocham szczerze.
A w co wierzysz? W Polskę wierzę.
Coś ty dla niej? Wdzięczne dziecię.
Coś jej winien? Oddać życie.
Prostota jego budowy sprawiła, że od wielu lat stanowi on jedną z najprostszych form edukacji patriotycznej młodych Polaków.
Słodka parodia wiersza „Kto Ty jesteś?”
Parodia, jak podaje Wikipedia, to swobodna przeróbka tekstu, która rozwija lub modyfikuje treść oryginału, zachowując jednak jego zasadniczy sens, jednocześnie spełniając funkcję humorystyczną.
Sparodiowana postać wiersza w mojej interpretacji wygląda następująco:
Kto ty jesteś? Słodziak mały.
Jaki znak twój? Cukier biały.
Gdzie ty mieszkasz? Przy słodziku.
W jakim kraju? Tam, w słoiku.
Czym ta ziemia? Mą słodyczą.
Czym zdobyta? Ha! Cukrzycą.
Czy ją kochasz? Tak, nad życie.
A w co wierzysz? Hm… W próchnicę.
Coś ty dla niej? Łakomczuszek.
Coś jej winien? Pusty brzuszek.
Jak sparodiowałem wiersz W. Bełzy?
Klasyczne pytania zostały przekształcone w słodką grę słów, gdzie głównym bohaterem jest… cukier! Wiersz w dowcipny sposób nawiązuje do codziennych przyjemności, takich jak słodycze, ale też z nutką ironii przypomina o ich konsekwencjach, jak cukrzyca czy próchnica. Ta parodia bawi, ale jednocześnie zachęca do refleksji nad naszymi nawykami i miłością do słodkości.
Podsumowanie
Parodiowanie to świetna forma twórczej zabawy, która pozwala postawić znane dzieła w całkiem innym świetle. Należy jednak pamiętać, że łatwo przekroczyć granicę, gdzie zamiast inteligentnej gry kontekstami, efekt staje się banalny lub nawet niesmaczny. Kluczem do sukcesu jest wyczucie i – przede wszystkim – szacunek do oryginału.